6 Şubat 2015 Cuma

Beşer




Beşer





    Ne için yaşar insan? Ne için yaşıyoruz biz? Nereye bu kadar koşturma, ne için bu denli uğraş? Herkes hayatını bir uğraşla dolduruyor, bazen o uğraş; iş, bazen aile, bazen arkadaş bazen ise bir sevgili oluyor. Ne yapıyoruz günlük yaşantımız da bu kadar stres ne için Allah aşkına.. Herkes iyi kötü hedefler koymuş kendine şunu şöyle yapayım rahata çıkacağım diyor, fakat hedefler için koştururken ne kadar görüyoruz etrafımızdakileri? Hedeflere ulaşmak için belki de hayatın kendisini kaçırıyoruz.. Hedeflere ulaşılsa dahi sonu gerçekten ferahlık mı oluyor? Üniversiteye gireyim rahatlayacağım diyenlerin kaç tanesi rahat esasen. Her yaşın ve her dönemin belli sorunları yok mu? İnsan sorunlar ile yaşamayı öğrenmeli artık, size burada kişisel gelişim dersi vermek değil amacım, beceremem de zaten fakat düşünüyorum kendimden yola çıkıyorum ve bu dünyada sorunlar ile yaşamaya alışmak gerek kanısına varıyorum.

     Arkadaş, ben sıkıldım artık şunları atlatayım rahat bir nefes alacağım demekten, alışacağım sorunlar ile gülmeye hiç bitmiyor çünkü beşerin derdi, tasası. Sorunlarımı bazı zamanlar cebime koyup güleceğim bazılarını hiç koymayacağım. Çok koşuşturmak istemiyorum artık kendimi yıpratmak istemiyorum hiçbir şey için, biraz umursamaz olmak gerek sanırım. Her şey olacağına varıyor, ne kadar koşuştursan da olacağına varıyor tamamen salalım her şeyi demiyorum ama bu kadarda yıpratmayalım. Etrafımızdaki güzel insanları ihmal etmeyelim, zaman ayıralım kendimize ve sevdiklerimize. Bazı zamanlar sorunlarımızı cebimize tıkıştırıp gülümseyelim.. 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder