HAYIR OLA
Hadi birkaç adım öte kay, gelmesin daha ne zatın ne kokun buralara. Birkaç zamandır ne kağıda ne de kaleme uzanıyor ellerim, kimdir suçlusu bu durumun, katili yakalanmış mı? hiç bir kanıt yok mu olay mahalinde?
Allah'ım ne oluyor bu havalara, ne denli soğuk bu yaz akşamları.. İnsanlar suskun, çaresiz ve kimsesiz. Ne oluyor kardeşlik bu mudur bu işin oluru ? Yazamıyorum sanırım artık buralara, içimdeki insan, çocuk, yetişkin öldü mü yoksa.. Nedir bu kuraklığın sebebi ? Bazı olayları tamamen kapattım dememden dolayı mı bu kısırlık, yoksa kaçışımdan mı ? Kitapları elime alamıyorum artık, iştahım iyice kapandı, saçma sapan bi halde eve geldiğimde bilgisayarın başına çörekleniyorum ve bazen farkında olmadan sadece bakıyorum ekrana. Sanırım ilk defa kelimeleri seçmeden çekinmeden yazıyorum buraya ve belki yayınlayamayacağım bile bu yazıyı. Hani benim yazıp yazıp attığım yazılardan olacak belki, belki de aman s*ktir et ne çıkar ki deyip yayınlayacağım.
Çok kızgınım insanlara, insanlığa, dost dediklerime ve diyemediklerime, evet evet, sen sen sana da çok kızgınım. Yalnızlık etrafında kimse olamaması değilmiş ben şimdilerde öğreniyorum bunu, büyümekte tam olarak bu oluyor sanırım bazı şeylerin farkına varmak. İstediklerinin olması hayallerinin gerçekleşmesi falan çok güzel tabii amenna, lakin hayatında bi şey yahut bi şeyler eksik olunca, olmuyor işte o zaman mutluluk ve iç huzur alıyor voltasını buralardan arkasına bakmadan firar ediyor bedenden. Bilemiyorum bu bi dönem sanırım, ya da zamansız mı büyüyoruz biz. İnsanın kendini tanıyabilmesi mi önemli olan, insan önce kendinde mi aramalı.. Ben soğudum buralardan, her bişeyden çok soğudum inanamazsınız, eski delikanlı değilim ben ve yeni delikanlıyı ben bile tanıyamıyorum.. Sonumuz hayır ola..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder