30 Eylül 2015 Çarşamba

DUR

        

Dur


 Hadi gel buralara kokun yayılsın şu ufacık gökyüzüme, nefesin essin rüzgar yerine - Hadi gel bu diyarlara, gel de birkaç mum yansın odamda, birkaç mum da olsa ışık vursun yüreğime.. 
        Saçlarını topla dünya güzeli, saçlarını sal göğsüne. Ben dünya namına bir şey isteyemez oldum ölümlerden başka, ben dünya namına bir şey isteyemez oldum karalamaktan başka. Ölüm dünya güzeli ölüm, hani toprak kupkuru kalır da çatlar ya, hani yağmurlar gökten iner ya kar beyaz kefenlere, hani yaylalara sis vurur da göz gözü göremez ya, ölüm..
         Gel değişelim bakışların ile gök yüzümü, güneşimi, al her ikisi de senindir lakin ayıma dokunayım deme karanlıklara ay düştümü seni hatırlatır bana, akşam üzeri oluverdimi bu kentte oturur ayı beklerim, bu kente ay düştümü sen düşersin yüreğime. 
          Yapma dünya güzeli, dokunma yaralarıma, aman yaklaşayım deme karanlığıma. Dur dünya güzelim... 

18 Eylül 2015 Cuma

ÜMMİ

ÜMMİ


     Ne zamandır oturamıyorum masa başına, o çok istediğim ‘’yoğun hayat’’ sonunda kapıma dayandı. Senelerdir uyuya kalmayan-kalamayan ben, uyuya kalır oldum karanlık çökünce odama. Şikayetçi değilim Haşa! Lakin nankörlük damarlarım kabarıverdi bi’ anda, kendimi unutuverdim..
   İnsanoğlu nankör yaratık derler, ben kendimi böyle bilmezdim, insan birazcık yoğunluk görmeyiversin hemen unutuyor kendini, kendiyle ilgilenmiyor. İlgilenmekten kastım gezeyim, tozayım değil aman yanlış anlaşılmasın, kağıda kaleme el sürmemektir. Müzmin sancılarım baş gösterdi yine mücbir sebeplerden ötürü. Durup durup tekrarlıyorum bu ara, bir delikanlı gelip de baş parmağımdan Arş-ı Ala’ya çekse ruhumu. Bedenim nefessiz, o yumruk büyüklüğünde olan organ ise cansız kalsa..
    Bilirsiniz hocam benim hayatımın hep bir köşesinde ufakta olsa durur bi’ ölüm kırıntısı, mütemadiyen aklıma düşer bu ölüm isteği.. uzun zamandır yazamıyordum hocam, özlemişim kağıdı, kalemi, seni, kendimi..
    Sen okuyorsun yahut hiç okumuyorsun bu karalamaları, haberin var yahut hiç yok bu aciz zattan, diyeceğim odur ki; bu ümmi zatın hayatında şiir…